ხვიჩა კვარაცხელიას ყოფილი გუნდის მთავარმა მწვრთნელმა ლეონიდ სლუცკიმ ცნობილ იტალეილ ჟურნალისტს, ფაბრიციო რომანოს ვრცელი ინტერვიუ მისცა და რა თქმა უნდა ქართველი ტალანტის შესახებაც ისაუბრა.
“როდესაც რუბინში მივედი, ხვიჩა კვარაცხელია ძალიან ახალგაზრდა იყო და ეს, ჩემთვის ეს დიდი გამოწვევა გახლდათ. პირველივე ვარჯიშზე მივხვდი, რომ ჩემს ხელში ბრილიანტი აღმოჩნდა. ეს უკვე ხუთიოდ წუთში გავიაზრე, დროთა განმავლობაში კი ცხადი გახდა, რომ როგორც ყველა ნიჭიერ მოთამაშეს, მასაც თავისი გამორჩეული თვისებები ჰქონდა. მაგალითად, ჩემს მიერ ჩატარებულ პირველივე ვარჯიშზე კვარაცხელია რომელიღაც ფეხბურთელს შეეჯახა, დაეცა და ტირილი დაიწყო. მე შემეშინდა, ის ხომ დიდი ალბათობით, ჩვენი საუკეთესო ფეხბურთელი უნდა გამხდარიყო, თუმცა, წუთი არ იყო გასული, ვარჯიშს ისე აგრძელებდა, თითქოს, არაფერი მომხდარიყოს. რასაკვირველია, პროცესი გავაჩერე და ავუხსენი, რომ ასე არ შეიძლებოდა. ფეხბურთი კაცების თამაშია. თუკი შენ კაცობაში არ გადადიხარ და ბიჭად რჩები, ეს, ცუდია.
საერთოდაც, პირველ პერიოდში ხვიჩას ტკვილის ატანის უნარი არ გააჩნდა. ნებისმიერი კონტაქტის მერე ცრემლები მოსდიოდა. ამას გარდა, არ იცოდა, თავისი საუკეთესო თვისებები როგორ გამოეყენებინა. ნებისმიერ სიტუაციაში დრიბლინგს იწყებდა და არ ჰქონდა მნიშვნელობა, თავისუფალი სივრცე იყო თუ არა, წინ მიდიოდა თუ – უკან, ერთი მეტოქეს უნდა გასცდენოდა თუ – ათს. ამას დამატებული კი, ცდილობდა, რომ კონტაქტისთვის თავი მაქსიმალურად აერიდებინა. ეს კი, კარგი დრიბლინგის მქონე ფეხბურთელისთვის დიდი პრობლემაა. შეუძლებელია, რომ ასეთი დონის მოთამაშე ფიზიკურ კონტაქტს გადაურჩეს. მესმოდა, რომ საქმე მქონდა ფეხბურთელთან, რომელსაც ზედა ზღვარი უბრალოდ არ გააჩნია, თუმცა, თუკი ღმერთი რაღაცას გაძლევს, რაღაცას გართმევს კიდეც. მას თმენის უნარი არ ჰქონდა, ტკივილს ვერ იტანდა და სხვა მინუსებიც არსებობდა.
შესაბამისად, ხვიჩას მიმართ ინდივიდუალური მიდგომა გვქონდა. ბევრს ვესაუბრებოდი, კონკრეტულად მისთვის ტაქტიკურ გაკვეთილებს ვატარებდი. ვარჯიშებიდან ვაგდებდი, თუკი ისევ ტირილს იწყებდა. მას ფეხბურთი ბავშვივით უყვარს. მისთვის ფეხბურთი “დისნეილენდია”. ამიტომაც, თუკი რაღაც სერიოზული მიზეზის გარეშე ტირი, ჩვენ “დისნეილენდში” აღარ გიშვებთ. ეს ძალიან დიდი სამუშაო იყო, თანაც, არა მხოლოდ საფეხბურთო მინდორზე. ის ხომ 100%-იანი ტალანტია. მე მამამისსაც ვიცნობ, რომელიც დიდი ხნის განმავლობაში ავარჯიშებდა და ბევრი ინდივიდუალური შტრიხი შესძინა, მაგრამ რაც შეეხება ხასიათს, ბევრი რამ შესაცვლელი გახლდათ. ძალიან მიხარია, რომ ხვიჩას ძალიან დავუახლოვდი და კარგი ურთიერთობა გვქონდა. ყოველი ვარჯიშის შემდეგ სხვადასხვა თემებზე ვსაუბრობდით: კონტაქტი, ტრავმები, ტკივილი, მოთმინების უნარი, ხასიათი.
თუკი კვარაცხელიას სისუსტეების შესახებ ლუჩანო სპალეტის ჰკითხავთ და ის დაცვაზე მიგითითებთ, გაითვალისწინეთ, რომ 3 წლის წინ ყველაფერი კიდევ უფრო უარესად იყო. მას დაცვითი უნარები უბრალოდ არ გააჩნდა. ახლა, ზონის თამაში შეუძლია, კარგად მოძრაობს და ბურთის ართმევაც არაა პრობლემა. დღესდღეობით, ფაქტობრივად ყველა გადაწყვეტილება, რომელსაც ის იღებს, მართებულია, შედეგად, უკვე სულ სხვა დონის მოთამაშეა. ხვიჩას ყოველი მატჩის შემდეგ ვესაუბრები, ან მიმოწერა გვაქვს, ან ვურეკავ და ვცდილობთ, მისი თამაში გავაანალიზოთ. ცხადია, მისი ბოსი ლუჩანოა და მის სამუშაოში არ ვერევი, უბრალოდ, ვცდილობ, დავეხმარო.
რუბინში ჩატარებული პირველი წარმატებული სეზონის შემდეგ, ხვიჩას გარშემო ბევრი ჭორი იყო და არა მხოლოდ ჭორი: რამდენიმე კლუბს რეალური ინტერესიც ჰქონდა, მაგრამ ის იაფი ფეხბურთელი აღარ იყო. ჩემი აზრით, მის სანაცვლოდ სრულიად შესაფერის თანხას ვითხოვდით, თუმცა, ზოგიერთისთვის მისი გადახდაც კი დიდი რისკი იყო ახალგაზრდა მოთამაშეში, რომელსაც ზურგს მხოლოდ 1 კარგი სეზონი უმაგრებდა. ამასთან, მას შთამბეჭდავი სტატისტიკა ნამდვილად არ ჰქონია: 4 გოლი და 3 პასი. ვფიქრობ, ბევრ კლუბში ეჭვები არსებობდა, განსაკუთრებით, ისეთებში, როგორიც ტოტენჰემია. ასეთი დონის გუნდებს მზა ფეხბურთელები სჭირდებათ, რომლებიც მზად არიან პირდაპირ სასტარტო შემადგენლობაში ითამაშონ. შესაბამისად, არ იყვნენ დარწმუნებულნი, რომ კვარა ასეთთა კატეგორიას მიეკუთვნებოდა.
სხვათა შორის, რუსეთში ნამდვილად პრობლემა ჰქონდა, რადგანაც მცველებმა იცოდნენ, რომ მის წინააღმდეგ უხეშად თამაში შეეძლოთ. და რა ხდება ნაპოლიში? ის დრიბლინგზე მიდის, მცველები კი ყვითელ ბარათებს იღებენ. და ეს სწორი მიდგომაა! ხალხი სტადიონზე იმიტომ მიდის, რომ შემტევების თამაშს უყუროს და არა – მცველების. რუსულ პრემიერლიგაში ბევრი ბინძური ფეხბურთელია და შესაძლოა, კვარაცხელიას თავის სრულად წარმოჩენაში ეს ფაქტორიც უშლიდა.
კვარასთან ბევრი მისაუბრია და როგორც ადამიანი, რომელსაც ნიდერლანდებში, ინგლისსა და რუსეთის ნაკრებში მიმუშავია, ვეუბნებოდი, რომ მეტი განვითარება სჭირდებოდა. ამისთვის კი, სუპერმოტივაციაა საჭირო. თუკი ხვდები, რომ გუნდში საუკეთესო ხარ, ესე იგი, ის უნდა გამოიცვალო! ეს ძალიან მარტივი წესია. იმით, რომ მან პირველ ზაფხულს კლუბი ვერ გამოიცვალა, ძალიან ნაწყენი იყო. 20 წლის იყო და მის სახელს ყველგან განიხილავდნენ. ამ სიტუაციაზე ბევრს ვსაუბრობდით და დიდი სამუშაო გავწიეთ, რათა რეალურ ცხოვრებაში დაგვებრუნებინა. გონებაში ის უკვე ინგლისის პრემიერლიგაში იყო.
საბოლოოდ, ყველაფერი კარგად გამოვიდა. ის შესაფერის მომენტში გადავიდა შესაფერის კლუბში, არის ჩინებულ ლიგაში და დიდებული მწვრთნელი ჰყავს. ხვიჩა ძალიან ბედნიერია და უნდა, თავი ჩემპიონთა ლიგაშიც გამოიჩინოს. საბოლოოდ ჯამში, ზღაპარში იმყოფება.
ზემოთაც აღვნიშნე, რომ მას ზედა ზღვარი არ გააჩნია. დრიბლინგის გამოყენება ორივე მიმართულებით შეუძლია – როგორც მარცხენა ფეხით, ასევე – მარჯვენათი. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. კვარაცხელია ფიზიკურადაც კარგად არის მომზადებული და ფეხბურთში კარგად ერკვევა. რაც მთავარია, ფეხბურთზე გიჟდება და უკვე დიდი პროფესიონალია. როდესაც მასთან მუშაობას ვიწყებდი, ჯერ კიდევ ბავშვი იყო. ფეხბურთს ისე აღიქვამდა, როგორც რომელიმე საბავშვო თამაშს. ახლა კი, ის დარბაზში ინდივიდუალურად ემზადება სპეციალისტთან ერთად, რომელიც რუბინში მუშაობდა. ხვიჩასთვის ფეხბურთი კვლავაც ბავშვურ ოცნებად რჩება, სხვა მხრივ კი, ჩამოყალიბებული პროფესიონალია. მისთვის მნიშვნელოვანი არაა კონტრაქტში რა თანხაა ჩაწერილი ან ბონუსი რამდენი ექნება. ფეხბურთის მისი ცხოვრების პირველი სიყვარულია. კვარაცხელიას უდიდესი პოტენციალი გააჩნია და შეუძლია, მსოფლიოს ერთ-ერთი საუკეთესო ფეხბურთელი გახდეს. რატომაც არა?
თუკი სერია A-ზე ვსაუბრობთ, ვთვლი, რომ ამ დროისთვის, ის მსოფლიოში ერთ-ერთი გამორჩეული ლიგაა, ნაპოლი კი, რომელმაც ლივერპული დაამარცხა, მსოფლიოს ათ საუკეთესო კლუბს შორის შედის. კვარას ლივერპულთან აღნიშნული მატჩის შემდეგაც ვესაუბრე და კიდევ არ ჰქონდა გათავისებული, რომ ეს რეალურ ცხოვრებაში ხდებოდა. მისთვის ყველაფერი ისევეა, როგორც – ზღაპარში. 3 თვის წინ რუსეთის პრემიერლიგაში თამაშობდი, ახლა კი, მინდორზე ლივერპულის წინააღმდეგ გადიხარ. ცხადია, რომ ხვიჩასთვის ეს ფანტასტიკური გამოწვევაა.
სხვათა შორის, მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო, კარგად დაეწყო. ნერვიულობის ან სხვა ფაქტორების გამო, თავი რომ ვერ გამოეჩინა, ძალიან გაუჭირდებოდა. კრეატიულ ადამიანებს ასე ხშირად ემართებათ. თუკი მიზანს აღწევ, ფრინველივით დაფარფატებ, ხოლო თუკი არ გამოგივიდა, უკვე საკუთარ თავში ეჭვი გეპარება. მიხარია, რომ მან გოლები გაიტანა, პასებიც ჩამოარიგა და ჩემპიონთა ლიგაშიც ითამაშა. ადრე, შესაძლოა, ეფიქრა, რომ ასეთი დონისთვის მზად არ იყო, ახლა კი, ეს ეჭვები გაუქრებოდა. შეუძლია საკუთარ თავს უთხრას: “მზად ვარ, რომ აქ ვითამაშო, ახლა, უბრალოდ, მეტი უნდა ვიმუშავო”. ყოველთვის, როდესაც ვსაუბრობთ, ის მეუბნება: “მე შემიძლია უკეთესი გავხდე”, “მე შემიძლია ამაზე მეტი ვივარჯიშო”, “მე ვიცი ჩემი სუსტი მხარეები”. ის არსებულ სიტუაციას ძალიან ჯანსაღად აფასებს”.
კომენტარები post